Psy południowoamerykańskie: od starożytnych źródeł do współczesnych ras

Psy z Ameryki Południowej mają bogatą historię, która obejmuje tysiące lat, a dowody udomowienia psów sięgają około 9000 lat temu w tym regionie.

Najstarsze znane dowody udomowienia psów w Ameryce Południowej znaleziono w Andach, gdzie archeolodzy odkryli szczątki psów, które sięgają około 9000 lat temu.

Starożytne psy te prawdopodobnie miały niewielką lub średnią wielkość i służyły do polowań i towarzystwa.

Ich potomkowie rozwinęli się w szeroką gamę popularnych dziś ras, od maleńkiej chihuahua po wielką peruwiańską orchideę Inka.

Additional reading: Zdjęcia Szczeniąt Walker Coonhound

Psy zostały sprowadzone do Ameryki około 10 000 lat p.n.e. i dotarły do Ameryki Południowej między 7500 a 4500 rokiem p.n.e.

Ostatnie badania wykazały, że psy rdzennych Amerykanów pochodzą od euroazjatyckich szarych wilków, przywiezionych do Ameryki, gdy pierwsi ludzie migrowali tutaj z Syberii.

A different take: Kreskówka Shih Tzu

Peruwiański bezwłosy pies, rodzimy gatunek, prawdopodobnie dotarł do Ameryki Południowej po 500 roku p.n.e. Jest blisko spokrewniony z Xoloitzcuintle, rodzimą rasą psa z Meksyku.

Uważa się, że peruwiański bezwłosy pies posiada nadprzyrodzone zdolności i może widzieć duchy, a także działać jako psychopomp, przewodnik do życia pozagrobowego.

Współczesne psy południowoamerykańskie są w dużej mierze pochodzenia europejskiego, a peruwiański bezwłosy pies jest jedyną rodzimą rasą.

Obecność europejskich psów w Ameryce Południowej jest zjawiskiem stosunkowo niedawnym, a najwcześniejsze dowody na istnienie psów w Brazylii datowane są na lata między 1701 a 1526 r. To sugeruje, że rdzenni mieszkańcy mogli zdecydować się nie wprowadzać psa domowego ze względu na jego wyższą śmiertelność w gęstych lasach.

Niektóre z endemicznych psów z Ameryki Południowej to: krótkouszowy pies, lis krabożerny, wilk mankowaty i lis pampaski.

You might like: Jest Standardowym Pudlem Uważanym Za Dużą Rasę

Współczesne psy z Ameryki Południowej są w dużej mierze pochodzenia europejskiego, w wyniku kolonizacji, która przyniosła europejskie psy na kontynent.

Peruwiański bezwłosy pies jest jedną z niewielu rodzimych ras wciąż występujących w Ameryce Południowej.

Wolne psy w Ameryce Południowej są w większości potomkami europejskich psów, z niektórymi śladami przedkolumbijskiego DNA psa.

Ta mieszanka europejskiego i przedkolumbijskiego DNA jest widocznym przypomnieniem złożonej historii regionu.

Additional reading: Kiedy Jest Pokaz Psów W Westminsterze?

Najwcześniejsze dowody na istnienie psów w Brazylii sięgają okresu pomiędzy 1701 a 1526 rokiem przed naszą erą.

Rdzenni mieszkańcy Amazonii mieli unikalne podejście do psów, decydując się nie wprowadzać psów domowych ze względu na ich wyższą śmiertelność w gęstych lasach lub dlatego, że już mieli innego psa, który wypełniał niszę psa.

Niektóre ludzkie groby znaleziono w połączeniu z szczątkami lisów, co wskazuje na to, że te psy zostały celowo pochowane razem.

Intriguing read: Ps Andaluzyjski

Do gatunków endemicznych w Ameryce Południowej należą np. krótkouszowy pies, lis krabożerny, wilk rączkowaty i wiele innych.

Te psy nigdy nie były udomowione, ale rdzenni mieszkańcy Amazonii opowiadają historie o ich udomowieniu, a historyczna dokumentacja "niemych psów", które nie szczekały, to potwierdza.

W Ameryce Południowej znajdziesz naprawdę wyjątkowe psy, które przystosowały się do różnorodnych środowisk regionu.

Te małe psy mają dużą osobowość, żyją od 12 do 18 lat, są również znane z niskiego zrzucania futra, co czyni je doskonałym wyborem dla osób z alergiami.

Jedną z najbardziej charakterystycznych cech peruwiańskiej orchidei Inka jest jej brak włosów, a niektóre odmiany mają cienką podskórę.

Mucuchi to rasa psów pasterskich, która pochodzi z Wenezueli.

Są również używane jako psy strażnicze do dziś, i łatwo zrozumieć dlaczego - są lojalne i instynktownie strzegą swoich ludzi.

Stanowiące od 22 do 28 cali od ramienia, te psy są dość imponujące, ważąc do 100 funtów.

Ich długa historia w Peru świadczy o ich zdolności adaptacyjnej i wytrzymałości.

Pochodzenie Mucuchi jest wciąż nieco tajemnicze, ale badania sugerują, że może to być rodzimy pies z tego regionu.

Te psy są często wykorzystywane jako psy myśliwskie, śledzące dziki i jelenie ze względu na ich ostry zmysł węchu i niesamowitą wytrzymałość.

Są również doskonałymi psami towarzyszącymi, znanymi z bycia cichymi, łagodnymi z dziećmi i bardzo lojalnymi wobec swoich właścicieli.

Check this out: Dlaczego Psy Dostają Biegunki, Kiedy Zmienia Się Ich Jedzenie?

Dhole, znane również jako azjatycki dziki pies, to gatunek bardzo towarzyski i zagrożony, występujący w Azji Południowo-Wschodniej.

Są znane ze swej charakterystycznej czarnej i żółtej sierści i można je spotkać w takich krajach jak Indie, Chiny i Indonezja.

Jedną z najbardziej niepowtarzalnych cech dhole jest ich zdolność do polowania w stada, pracując razem, aby pokonać ofiary znacznie większe od nich samych.

Ich styl polowania często porównywany jest do stylu afrykańskiego psa dzikiego, z którym mają podobną strukturę społeczną.

Dhole jest wymienione jako Krytycznie Zagrożone na Czerwonej Liście IUCN, z powodu utraty siedlisk, konfliktów między ludźmi a dziką przyrodą i kłusownictwa.

Szacuje się, że ich liczba w przyrodzie wynosi mniej niż 2500 osobników, co sprawia, że wysiłki na rzecz ochrony są kluczowe dla ich przetrwania.

W przeciwieństwie do nich, szczeniak jest stosunkowo małym i samotnym gatunkiem występującym w Ameryce Środkowej i Południowej.

Są znane ze swoich uderzających wzorów futra, które mogą się znacznie różnić w zależności od osobnika.

Pomimo niewielkich rozmiarów, są wykwalifikowanymi łowcami, wykorzystującymi ostre zmysły i zwinność do łapania małych ssaków i ptaków.

Niestety, ich populacje są również zagrożone utratą siedlisk i działalnością człowieka.

Dhole i bush dog to tylko dwa przykłady fascynujących i często pomijanych kanidów endemicznych występujących na całym świecie.

A different take: Czym Karmić Psy, Kiedy Kończy Się Jedzenie?

W Brazylii urodziła się niezwykła hybryda psów, która trafiła na nagłówki gazet na całym świecie.

Charakterystyczny plamisty płaszcz dalmatyńczyka jest dominującą cechą tej hybrydy, dzięki czemu wyróżnia się wśród innych psów.

Unikalny wygląd brazylijskiej hybrydy wywołał zarówno fascynację, jak i debatę wśród entuzjastów zwierząt i hodowców.

Pomimo kontrowersji, miłosny i zabawny charakter hybrydy zdobył serca wielu ludzi.