Laboratoryjne kolory psa: kompleksowy przewodnik

Labradory są jedną z najbardziej rozpoznawalnych ras, a ich barwy odgrywają istotną rolę w ich tożsamości.

Płaszcz czarnego labradora jest całkowicie czarny, bez białych śladów, a kolor ten jest wynikiem specyficznej kombinacji genetycznej.

Kolor żółtego labradora może się wahać od jasnego kremowego do ciemnego złota, ale zawsze jest odcieniem żółtego.

Labradory czekoladowe mają bogatą, brązową sierść, która jest wynikiem specyficznej kombinacji genetycznej.

Labradory retriewery to wytrzymałe, sportowe psy o szerokiej klatce piersiowej i grubych, szerokich czaszkach, o uroczych uszach i wyrazistych oczach, które wydają się przemawiać.

Ich krótkie, gęste futro jest wodoodporne, cecha, która jest przydatna dla ich oryginalnej roli jako retriewerów wodnych ptaków.

Laboratoria są dostępne w trzech kolorach: czekoladowej, czarnej i żółtej.

Często mają dużą klatkę piersiową i grubą, szeroką czaszkę, a słodkie, łagodne uszy i wyraźne oczy sprawiają, że trudno im się oprzeć.

Ich krótkie, gęste futro jest wodoodporne - cecha, która pomogła im rozwijać się w ich pierwotnej roli jako retrieverów dla ptaków wodnych.

Jej charakterystyczną cechą jest ogon, często nazywany "ogonem wydry" ze względu na jego gruby i okrągły kształt.

Podczas gdy wszystkie trzy rodzaje są powszechne, niektórzy hodowcy mogą oferować "rzadkie" odmiany, takie jak biały biegun lub czerwony lis.

Labradory mają trzy podstawowe kolory: czarny, żółty i czekoladowy, które są przekazywane z pokolenia na pokolenie.

Kod genetyczny, który kontroluje dziedziczenie koloru labradora, zaczyna się od zrozumienia, w jaki sposób trzy podstawowe kolory są przekazywane z pokolenia na pokolenie.

Labradory mogą odziedziczyć jeden z dwóch rodzajów genów, które kontrolują ich kolor: gen B dla koloru czarnego i locus B dla innych kolorów.

Zrozumienie, jak dziedziczy się kolor futra labradora, zaczyna się od zrozumienia, jak trzy podstawowe kolory są przekazywane z pokolenia na pokolenie.

Kolory labradora są określane przez genetykę, a konkretnie przez interakcję trzech genów: B, E i rozcieńczony (D).

Gen B występuje w trzech wersjach: BB, Bb i bb. Pies z genami BB zawsze będzie czarny, podczas gdy pies z genami bb zawsze będzie brązowy. Jednak pies z genami Bb może być czarny lub brązowy, w zależności od wersji genu odziedziczonego od rodziców.

Gen E, znany również jako gen rozszerzenia, wpływa na rozkład eumelaniny w futrze. Jest odpowiedzialny za żółty kolor w Labradorze i jest powiązany z genem MC1R. Mutacja w genie E może spowodować, że pies będzie żółty lub kremowy.

Gen rozcieńczony (D) wpływa na intensywność koloru futra, a psy, które noszą rozcieńczony gen, mają jaśniejszy kolor futra.

Oto podział możliwych genotypów i fenotypów labradorów:

Należy pamiętać, że te genotypy i fenotypy mogą wchodzić w interakcje ze sobą w złożony sposób, co skutkuje szerokim zakresem możliwych kolorów futra u labradorów.

Oryginalnym kolorem labradora jest czarny i był to jedyny dopuszczalny kolor od początków rasy na początku XIX wieku aż do przełomu XX wieku.

Przez długi czas szczeniaki czekoladowe i żółte były często poddawane eutanazji po urodzeniu, co może wydawać się sprzeczne z intuicją, biorąc pod uwagę, że nie wyginęły całkowicie.

Badania genetyczne mogą określić genotypy psów hodowlanych dla genów B, E i rozcieńczonych, dając hodowcom cenny wgląd w możliwe kolory ich szczeniąt.

Może to być szczególnie przydatne dla hodowców, którzy chcą uniknąć lub osiągnąć określone kolory, takie jak srebrne miotło Lab.

Genotyp rodziców psa ma kluczowe znaczenie w przewidywaniu koloru szczeniąt, ponieważ pies może wyglądać na jednego koloru, ale być w stanie rzucać szczeniątami innego koloru.

W mieszanym miocie statystycznie połowa szczeniąt będzie czekoladowa, a połowa żółta, ale to nie jest gwarancja.

Curious to learn more? Check out: Agresja Psa Wobec Szczeniąt

Uparcie dwóch żółtych labradorów nigdy nie wyda brązowych lub czarnych szczeniąt, wszystkie ich potomstwo będzie żółte, ponieważ żółte psy nie posiadają dużego genu E.

Dwa czekoladowe labradory sparowane razem nigdy nie wydają czarnych szczeniąt, ponieważ brązowe psy nie mają dużego genu B.

Dwóch czekoladowych labradorów może wyprodukować żółte szczenięta, jeśli każdy z rodziców jest nosicielem małego genu e.

Możesz mieć całkowicie czarne szczenięta od czekoladowej matki i żółtego ojca, lub odwrotnie.

Istnieją trzy sposoby bycia żółtym i tylko dwa sposoby bycia czekoladą, co sprawia, że możliwości kolorystyczne są dość złożone.

Labrador czekoladowy może być Eebb lub EEbb, a żółty pies może być jednym z trzech różnych genotypów: eeBB, eebb lub eeBb.

Jeśli czekoladowy Lab z genotypem Eebb sparowuje się z żółtym Lab z genotypem eeBb, wszystkie elementy budowlane są dostępne dla szczeniąt każdego koloru.

Ale jeśli połączymy EEbb z eeBB, wszystkie szczenięta będą czarne, bo wszystkie będą miały jedno duże B i jedno duże E.

Dwóch czarnych labradorów może mieć żółte lub czekoladowe szczenięta, w zależności od ich genotypu, czyli kodu genetycznego.

Jeśli obaj rodzice są nosicielami małego genu e, to niektóre szczenięta mogą być żółte, ale jeśli tylko jedno z dwóch czarnych psów jest nosicielem małego genu e, wszystkie ich szczenięta będą czarne.

Oryginalny kolor labradora retrievera to czarny, który jest najbardziej dominującym kolorem z powodu genetyki.

Czarne labradorki są najbardziej rozpowszechnione ze wszystkich odmian labradorów, stanowiąc prawie połowę wszystkich labradorów.

Dwóch czarnych labradorów może mieć żółte lub czekoladowe szczenięta, jeśli noszą określony gen, znany jako mały gen e. Jeśli obaj rodzice noszą ten gen, niektóre szczenięta mogą być żółte.

Intriguing read: Złote Szczenię Laboratoryjne

Białe Labradory są genetycznie identyczne z Żółtymi Labradorami, ale ich futro jest jaśniejsze w spektrum kolorów Żółtego Labradoru.

Red Labs, znane również jako Red Fox Labs, mają głęboko czerwoną sierść, która przypomina sierść lisa. Nie niosą żadnych dodatkowych problemów zdrowotnych i mają taką samą długość życia i problemy zdrowotne jak Yellow lub Black Labs.

Oryginalnym kolorem labradora jest czarny i jest to najbardziej dominujący kolor w rasie, co oznacza, że czarny labrador ma przewagę genetyczną nad innymi kolorami.

Czarny labrador ma ciemne, czyste, czarne futro, które jest eleganckie i błyszczące.

Powodem, dla którego czarne labradory są tak powszechne, jest dziedziczenie koloru futra w tej rasie.

For your interest: Złota Czarna Mieszanka Laboratoryjna

Oto proste wyjaśnienie kombinacji genów B:

Jak widać, tylko pies z dwoma genami B wyrazi instrukcję na brązowy płaszcz.

Białe labradory są genetycznie identyczne z żółtymi labradorami, ale ich futro jest jaśniejszym skrajem w spektrum kolorów żółtych labradorów.

Ich sierść może wyglądać na czysto białą, zwłaszcza na słońcu, ale często ma jasno brązowe lub żółtawe odcienie wokół uszu i łap.

Białe laboratoria nie mają żadnych dodatkowych problemów zdrowotnych, chyba że ich białe zabarwienie wynika z albinizmu.

Albino Labs, które można również uznać za White Labs, mają mutację genetyczną, która ogranicza produkcję koloru futra i wiąże się z dodatkowymi problemami zdrowotnymi, takimi jak głuchotę, ślepotę i inne problemy z oczami.

Czerwone laboratoria mają głęboko czerwoną sierść, która przypomina sierść lisów.

Czerwone laboratoria nie mają żadnych dodatkowych problemów zdrowotnych, ponieważ ich geny są identyczne z żółtymi. Ich długość życia i problemy zdrowotne nie różnią się od żółtych lub czarnych.

Czerwone labirynty są rzadsze od żółtych, ponieważ najczęściej można zobaczyć jasnobrązową lub żółtawą powłokę, a nie głębsze czerwone zabarwienie.

Silver Labs są oszałamiające, królewskie i eleganckie, z jasno szarą powłoką, która pięknie świeci w słońcu.

Są podobne do czerwonych laboratoriów w genetyce, posiadając tę samą genetykę co jeden z trzech głównych kolorów laboratoriów.

Silver Labs są w rzeczywistości Chocolate Labs, chociaż mogą wyglądać bardziej jak Blue Labs, ze względu na ich lekką lub rozcieńczoną powłokę.

Niestety, Srebrne Labradory dziedziczą dodatkowe problemy zdrowotne i mają tendencję do krótszego życia niż Czarne i Żółte Labradory.

Są również podatni na "alopecję rozcieńczenia barw", chorobę genetyczną, która może prowadzić do nierówności futra i problemów ze skórą.

Silver Labs otrzymują swój kolor płaszcza z genów rozcieńczenia, które są parą genów w locus rozcieńczenia eng_Latn DD, Dd lub dd.

Kiedy dwa małe d-geny łączą się ze sobą, rozcieńczają kolor futra labradora, który je nosi.

Silver Labs mają genotyp DD, dlatego wyglądają na srebrne.

Genotyp dd, odpowiedzialny za rozcieńczony gen, wpływa nie tylko na kolor srebrny, ale także na inne kolory.

W przypadku czarnego psa, genotyp dd daje bardziej miękki, węglowy kolor futra, co jest wynikiem wpływu rozcieńczonego genu na inne barwy labradora.

Niektóre labradorki mogą być nosicielami rozcieńczonego genu, co może prowadzić do niezwykłych kolorów, takich jak srebrny.

Laboratorium znane jest ze swojej słodkiej natury, bycia otwartym i chętnym do zadowolenia swoich ludzi.

Ich przyjazne zachowanie sprawia, że są idealnym psem rodzinnym, a szczególnie dobrze radzą sobie z małymi dziećmi.

Laboratoria są inteligentne i łatwe do wyszkolenia, co sprawia, że łatwo nauczyć ich nowych sztuczek i zachowań. Mają dużo energii, więc musisz być z nimi aktywny, ale chętnie odpoczywają w domu na rodzinny wieczór filmowy.

Każde laboratorium jest indywiduum z własną osobowością, a niektóre mogą być bardziej miękkie, podczas gdy inne mogą być wyższej energii.

Labradory są znane ze swojej łagodnej natury, co czyni je idealną rasą dla rodzin z małymi dziećmi.

Ich towarzyska i przyjazna osobowość sprawia, że przyjemnie się z nimi spotyka, są bardzo inteligentne, co oznacza, że łatwo je wyszkolić, co jest szczególnie ważne dla nowych właścicieli psów, którzy mogą nie wiedzieć, od czego zacząć.

Laboratoria są energiczne i zabawne, uwielbiają pływać i zbierać zwierzęta.

Każde laboratorium ma swoją własną, unikalną osobowość, a niektóre mogą być bardziej łagodne, podczas gdy inne mogą być bardziej energiczne.

Jedna rzecz jest zawsze taka sama: Labradory są dobrymi psami rodzinnymi i zawsze przynoszą radość i szczęście.

Temperament jest istotnym czynnikiem kształtującym zachowanie dziecka, a badania sugerują, że istnieje sześć różnych typów temperamentu, które mogą wpływać na zachowanie dziecka.

Dzieci o łatwym temperamencie są zazwyczaj łatwe do przystosowania, wytrzymałe i spokojne, z pozytywnym nastawieniem na życie.

Z drugiej strony trudniej poradzić sobie z dziećmi o temperamencie wyzywającym, ponieważ mogą być łatwo sfrustrowani, wrażliwi lub perfekcjonistyczni; często wymagają od opiekunów większej cierpliwości i zrozumienia.

Sześć typów charakteru to: łatwy, trudny, powolny do rozgrzewania, poważny, perfekcjonistyczny i pewny siebie.

Dzieci o trudnym temperamencie są zazwyczaj łatwo zdenerwowane, wrażliwe i wymagające, mają silną wolę i skłonność do wściekłości, często wymagają od opiekunów większej struktury i konsekwencji.

Ten typ charakteryzuje dziecko, które potrzebuje czasu, aby przyzwyczaić się do nowych ludzi, miejsc i doświadczeń.

Ten typ charakteru charakteryzuje dziecko, które jest poważne, odpowiedzialne i ostrożne, z tendencją do niepokoju i niepokoju, często wymagające większego pocieszenia i wsparcia ze strony opiekunów.

Dzieci perfekcjonistyczne są bardzo krytyczne wobec siebie i innych, mają wysokie oczekiwania i tendencję do nadmiernego stresu, gdy sprawy nie idą zgodnie z planem.

Dzieci z pewnością siebie są otwarte, asertywne i pewne siebie, mają pozytywne poczucie własnej wartości i skłonność do podejmowania ryzyk. Często potrzebują mniej wskazówek i wsparcia od opiekunów.

Labrador retriever jest popularną rasą w wielu krajach i charakteryzuje się trzema rozpoznawalnymi kolorami: czarnym, czekoladowym i żółtym.

Rozpoznane kolory labradorów wynikają z interakcji dwóch genów, które kierują produkcją i ekspresją dwóch pigmentów: eumelaniny (brązowy lub czarny pigment) i feomelaniny (żółty do czerwonego pigmentu).

Genetyka barwienia ssaków została szczegółowo zbadana, z podobnymi mechanizmami zidentyfikowanymi w wielu gatunkach.

Genetyka koloru futra labradora została po raz pierwszy zbadana w latach pięćdziesiątych XX wieku, co doprowadziło do wniosku, że dwa główne geny były zaangażowane w odróżnianie czarnych od brązowych i czarnych od czerwonych i żółtych.

Geny odpowiedzialne za kolor żółtej sierści znajdują się w locus E i występują w dwóch wersjach: dużym E i małym e.

Labradory są popularną rasą psów w wielu krajach.

Istnieją trzy znane kolory: czarny, czekoladowy i żółty.

Genetyka barwienia ssaków została szczegółowo zbadana, a podobne mechanizmy zostały zidentyfikowane w wielu gatunkach.

Mechanizm ten umożliwił naukowcom zrozumienie barwienia psów w ogóle i labradorów w szczególności, opierając się na analogiach cech charakteryzujących myszy i inne ssaki.

Wstępne badania genetyczne dotyczące koloru futra u psów opublikowane w latach pięćdziesiątych XX wieku wykazały, że w grę wchodzą dwa główne geny.

Pochodzenie żółtych labradorów to ciekawa historia. Informacja genetyczna, która tworzy żółty płaszcz, pochodzi z zupełnie innej pary genów, zlokalizowanych w miejscu E i zwanych genami E.

Te geny E mają dwie wersje, duże E i małe e. Duże E jest genem dominującym, a małe e jest genem recesyjnym. Dominujący gen nie zakłóca genów B, które określają czarne lub brązowe płaszcze.

Kombinacja genów E określa kolor żółtego labradora.

W pozostałych dwóch kombinacjach gen E wyłącza gen e, a kolor psa zależy od genów B.