Dysplazja łokcia u owczarków niemieckich: kompleksowy przewodnik

Dysplazja łokcia jest częstym problemem zdrowotnym dotykającym owczarki niemieckie, zwłaszcza w wieku 1-3 lat.

Owczarki niemieckie są podatne na tę chorobę z powodu ich szybkiego tempa wzrostu i predyspozycji genetycznej. Może to prowadzić do zapalenia stawów i problemów z poruszaniem się, jeśli nie zostaną leczone.

Dysplazja łokcia może być spowodowana kombinacją czynników genetycznych i środowiskowych, w tym niewłaściwym odżywianiem i ćwiczeniami.

Take a look at this: Ratowanie Owczarków Niemieckich W Ohio

Dysplazja łokcia jest częstym zaburzeniem, które dotyka młodych psów, zwykle poniżej jednego roku życia, i jest bardziej rozpowszechniona niż dysplazja biodrowa u niektórych ras.

Labrador Retriever, Golden Retriever, Bernese Mountain, German Shepherd, Newfoundland i Rottweiler to rasy nadmiernie podatne na dysplazję łokcia.

Problemem jest wrodzona, dziedziczna choroba, w wyniku której kości stawu łokciowego nie pasują do siebie.

To nieprawidłowe ustawienie powoduje nieprawidłowe ciśnienie lub obciążenie stawów oraz przewlekłe tarcie, które zużywa chrząstkę, powodując ciężkie zapalenie stawów.

Dysplazję łokcia można podzielić na liczne leżące u podstaw patologie, w tym rozdrobniony medialny proces koronoidalny, osteochondritis dissecans i syndrom przedziału medialnego.

Ostateczna diagnoza jest ustalana za pomocą tomografii komputerowej i badania artroskopowego.

Jeśli podejrzewasz, że twój owczarek niemiecki cierpi na dysplazję łokcia, ważne jest rozpoznanie objawów klinicznych.

Kołatanie lub kulczenie jest głównym objawem klinicznym dysplazji łokcia u psów, często towarzyszy mu kołysanie głowy podczas szybkiego chodzenia lub powolnego trotu.

Psy z dysplazją łokcia mogą niechętnie chodzić na długie spacery lub bawić się przez dłuższy czas i mogą wykazywać ograniczony zakres ruchów stawów łokcia.

Częstym objawem jest ból przedłużania i gięcia łokcia, który może powodować dyskomfort i trudności podczas leżenia w pozycji piersiowej.

Oto niektóre typowe objawy dysplazji łokcia u owczarków niemieckich:

Diagnozowanie dysplazji łokcia u owczarków niemieckich zazwyczaj polega na połączeniu badania fizycznego, radiografii i tomografii komputerowej.

Badanie fizyczne jest kluczowym etapem w diagnozowaniu dysplazji łokcia, w którym weterynarz obserwuje mechanizm chodzenia psa, zauważając wszelkie nieprawidłowości.

Zdjęcia rentgenowskie pokazują ogólny stan zdrowia stawu łokciowego oraz stopień występującego wcześniej choroby zwyrodnieniowej stawów. Jednakże często na zdjęciach rentgenowskich widoczne są wtórne zmiany w przekształceniu stawu, które są zgodne z dysplazją łokcia, a nie z rzeczywistą niezgodnością.

Skany komputerowe są bardziej wrażliwe i oferują liczne zalety w porównaniu do standardowych radiografii, ponieważ mogą one najlepiej wykazać niespójność stawów i FMCP (fragmentowany medialny proces koronoidalny) w sposób nieinwazyjny.

Diagnozowanie dysplazji łokcia może również obejmować artroskopię, która jest stosowana zarówno jako narzędzie diagnostyczne, jak i w leczeniu choroby.

Oto podsumowanie procesu diagnostycznego:

Warto zauważyć, że dysplazja łokcia jest genetycznym schorzeniem ortopedycznym, co oznacza, że pies, u którego zdiagnozowano dysplazję łokcia zawsze będzie miał dysplazję łokcia.

Dysplazja łokcia u owczarków niemieckich jest często wynikiem połączenia czynników genetycznych i środowiskowych.

Może to wynikać z nieprawidłowego kształtowania się stawu łokciowego, co powoduje, że kości wcierają się ze sobą, co prowadzi do zapalenia stawów i bólu.

Wielkość psa może również odgrywać rolę, ponieważ większe rasy takie jak owczarki niemieckie są bardziej narażone na rozwój dysplazji łokcia z powodu ich szybkiego tempa wzrostu i stresu stawowego.

Related reading: Wszystko Co Trzeba Wiedzieć O Owczarkach Niemieckich

Czy dysplazja łokcia u psów jest powszechna?

Dysplazja łokcia (ED) częściej występuje u młodych psów dużych ras, co oznacza, że jeśli masz dużego psa, powinieneś być świadomy ryzyka.

Specjalne rasy z wysoką skłonnością do ED to Labrador retriever, Newfoundland, Rottweiler, owczarek niemiecki, English Springer Spaniel i Golden retriever.

You might enjoy: Lęk Separacyjny U Psów Uratowanych

Choroba przedziału środkowego jest ciężkim i zaawansowanym stadium dysplazji łokcia.

U psów z przewlekłą ciężką dysplazją łokcia często zużywa się cała chrząstka na środkowej stronie stawu.

Ten stan jest trudny do skutecznego leczenia.

Artroskopia może być użyta do usunięcia wszelkich wolnych fragmentów i szczątków ze stawu.

Kilka osteotomii, takich jak proksymalna dynamiczna osteotomia łokciowa i procedura PAUL, może być również stosowana w leczeniu zespołu przedziału środkowego z różnymi wynikami.

Plazma bogata w płytki krwi obiecuje krótkoterminową poprawę, ale nie przyczyni się do odrodzenia chrząstki.

Dostępne jest zastąpienie łokcia, ale procedura jest nowa, a długoterminowe wyniki nie są jeszcze dostępne.

Choroba przedziału środkowego to trudny stan, który wymaga starannej analizy i dokładnej diagnozy.

Niechirurgiczne leczenie dysplazji łokcia u owczarków niemieckich może obejmować terapię fizyczną, kontrolę masy ciała, modyfikację ćwiczeń i suplementy glukozaminy.

Dostępne są opcje leczenia chirurgicznego, a często wykonywana jest artroskopia w celu oceny patologii i zapewnienia leczenia.

W zależności od dokładnej diagnozy i stopnia niespójności, psy poddawane artroskopowej operacji łokcia mają rozsądny do doskonałego prognozu.

Oto kilka powszechnych opcji leczenia niechirurgicznego:

Artroskopia umożliwia dokładne badanie i usunięcie fragmentów kości i chrząstki, podczas gdy osteotomia obejmuje cięcie i wyrównanie kości w celu poprawy funkcji stawów.

Leki przeciwbólowe są często pierwszą linią leczenia dysplazji łokcia u psów, pomagając w opanowaniu bólu i dyskomfortu.

Niechirurgiczne metody leczenia, takie jak ćwiczenia fizyczne, kontrola masy ciała i fizjoterapia/hydroterapia, mogą być również skuteczne w poprawie funkcji łokcia i zmniejszeniu bólu.

W celu złagodzenia bólu i zapalenia stawów mogą być przepisywane suplementy do stawów, takie jak glukozamina.

Zabieg chirurgiczny jest zazwyczaj zarezerwowany dla bardziej ciężkich przypadków dysplazji łokcia, w których leczenie niechirurgiczne nie przyniosło ulgi.

Oto kilka typowych opcji chirurgicznych w leczeniu dysplazji łokcia u psów:

Podobnie jak w przypadku każdej procedury chirurgicznej, ważne jest, aby omówić potencjalne ryzyko i komplikacje z lekarzem weterynarii lub chirurgiem, aby upewnić się, że podejmujesz świadomą decyzję dla swojego futrzanego przyjaciela.

Koszt leczenia chorób łokcia może się znacznie różnić w zależności od konkretnej procedury i zaangażowanych czynników.

Czynniki takie jak stan pacjenta i doświadczenie chirurga mogą wpłynąć na ogólne koszty.

Opłaty za artroskopię łokcia obejmują znieczulenie i monitorowanie, blokady nerwowe w razie potrzeby oraz rutynowe leczenie domowe. Koszty radiografii i tomografii komputerowej są pobierane oddzielnie i powinny być omówione podczas wstępnej konsultacji.

Osteotomia, jeśli jest wymagana, jest opłacana oddzielnie i powinna być omawiana indywidualnie.